Trouwen wordt van generatie op generatie doorgegeven. Ieder meisje heeft wel eens de trouwjurk van haar (groot)moeder voorgehouden. En bij vele families hangt de muur in de woonkamer vol met trouwportretten van hun kinderen en kleinkinderen. Ik hoor mijn neefje vroeger nog giechelen: “Is dat opa met die hoge hoed?” In zeventig jaar is er zoveel veranderd in trouwland. De verschillen op een rijtje.
Trouwen: vroeger en nu
Het gezegde luidt: ’twee geloven op één kussen, daar slaapt de duivel tussen’. De liefde tussen twee mensen uit verschillende ‘standen’ werd vroeger niet gewaardeerd. In onze tijd of in die van onze ouders werd dan ook veel vaker gekozen voor een partner afkomstig uit hetzelfde dorpje en dezelfde klasse. Niet snel daarna volgde de bruiloft.
Om de hand vragen vs intiem moment
Vroeger ging een huwelijksaanzoek er heel anders aan toe. Het aanzoek werd gedaan door de vader van de bruidegom aan de vader van de bruid. Er werd beoordeeld op gezondheid, werk, inkomen en opleiding. Tegenwoordig bedenkt de bruidegom óf bruid een mooi moment waarop hij of zij de partner ten huwelijk kan vragen; hoe origineler, hoe beter.
Somber vs uitbundig
Vroeger trouwde de bruid niet in het wit, maar had ze vaak een zwarte jurk aan. Deze kon dan ook gedragen worden als ze op zondag naar de kerk ging. Lekker praktisch dus. De bruidegom had ook altijd zijn zondagse pak aan. Tegenwoordig wordt er gemakkelijk tweeduizend euro neergetikt voor de mooiste jurk, is er een bijzondere dresscode bedacht voor de daggasten en worden de hoge hakken ’s avonds tijdens het feest omgewisseld voor pantoffelmuiltjes.
Eeuwige trouw vs de liefde vieren
Vroeger betekende trouwen ‘elkaar eeuwige trouw beloven voor Gods aangezicht’. Tegenwoordig wordt het begrip ‘trouwen’ liefde ingeruild voor ‘de liefde vieren’; een persoonlijke viering met een klein clubje familie en vrienden, waarbij de liefde tussen ‘Ms. en Mrs.’ centraal staat. De laatste jaren worden er zelfs ‘wij-gaan-niet-trouwenfeesten’ georganiseerd; een bruiloft met alles erop en eraan, zonder daadwerkelijk te trouwen.
Gelukkig worden niet alle oude tradities over boord gegooid. Het ritueel van de rijstregen over het kersverse paar als symbool van voorspoed is nog steeds in trek. Evenals het bruidsboeket dat door de bruid achterstevoren naar de menigte ongehuwde dames wordt gegooid. Want laten we eerlijk zijn: het levert de prachtigste plaatjes op! Leuk voor in het plakboek, of eh… Facebook-album!