fbpx

Omwille van de kleinkinderen houd ik de relatie met mijn kind goed”

omwille van de kleinkinderen

Opa’s en oma’s hebben vaak een heel hechte en bijzondere band met hun kleinkinderen. Maar er wil daar wel eens een generatie tussen zitten die het smeden van die band er niet makkelijker op maakt. Want in enkele gevallen is de relatie met je eigen kind of schoonkind problematisch. Blijtijds sprak twee grootouders die ‘de wijste willen zijn’, omwille van de kleinkinderen.

Lees ook:
4 levenslessen van je kleinkinderen

Omwille van de kleinkinderen

Juliette: “Ik slik alles, zolang ik de kleintjes maar kan zien”

“Het heeft nooit geboterd tussen mij en de vrouw van mijn oudste zoon. Ze komt uit een vrij elitair gezin en vindt ons nogal volks. Dat laatste heb ik haar eens horen zeggen tegen een vriendin, toen ze niet wist dat ik op gehoorafstand stond. Ze zei in dat gesprek nog meer vervelende dingen over ons en dat heeft mij enorm gekwetst.”

Kleinerende opmerkingen

“Het is nooit meer goed gekomen; ik voel me totaal niet op mijn gemak bij haar. Ze is arrogant en uit de hoogte en maakt regelmatig kleinerende opmerkingen. Mijn zoon wil zich er zo min mogelijk mee bemoeien. Soms verdenk ik hem ervan dat ook hij een beetje op ons neerkijkt, heel vervelend. Ik kan me daar over opwinden: zijn vader heeft krom gelegen om hem een goede opleiding te geven. Kansen die wij zelf niet hebben gehad. We hadden dus weinig contact met elkaar, twee keer per jaar op een verjaardag van een van de andere kinderen, meer was het niet.”

Ze behandelt me als een au pair

“Tot het moment dat zij kinderen kregen. Het zijn onze eerste kleinkinderen en ik was helemaal door het dolle. Ik voelde een vergelijkbare verliefdheid als bij mijn eigen kinderen. Sinds de geboorte van de eerste gingen we steeds vaker bij ze langs. Inmiddels zijn het drie kleinkinderen en ik kom er geregeld. Mijn schoondochter maakt nog steeds vervelende opmerkingen en weet alles beter, maar ik merk dat ze het wel prima vindt als ik haar wat zorg uit handen neem. Dat ze me dan behandelt als een soort au pair of oppas, en soms zelfs als een werkster, neem ik voor lief. Hoe vaker ik de kleinkinderen zie, hoe leuker ik het vind. Ik bouw een band op met ze; ze zijn dol op mijn man en op mij. Daar doe ik het voor.”

omwille van de kleinkinderen

Kees: “De waarheid laat ik achterwege”

“Ik ben gescheiden van Gaby, de moeder van Caro, toen Caro nog een baby was. De situatie was onhoudbaar, ook omdat Gaby heel labiel was. Ze was ziekelijk jaloers en dat werd na de geboorte van Caro alleen maar erger. Toen we uit elkaar gingen, heeft ze er alles aan gedaan om te voorkomen dat ik Caro mocht zien. Ik heb echt smekend voor de deur gestaan en voor Caro was dat allemaal heel onrustig. Daarom voelde ik me op een goed moment gedwongen afstand te nemen. Vooral voor Caro: ik wilde haar leven niet nog ingewikkelder maken. Bovendien vond ik het voor Caro ook belangrijk dat haar moeder in rustiger vaarwater terechtkwam.”

Contact herstellen

“Toen Caro ouder werd, heb ik nog geprobeerd het contact te herstellen, maar dat wilde ze toen zelf niet. Op afstand heb ik haar altijd in de gaten gehouden. Ze is opgegroeid tot een geweldige vrouw, nu zelf ook moeder. Toen ze zwanger was, heeft ze zelf contact met mij gezocht. Ik was zo verschrikkelijk blij; Caro’s hele jeugd en jong volwassenheid had ik moeten missen, maar nu zou ik misschien een tweede kans krijgen bij mijn kleinkinderen.”

Het erbij laten

“Al bij de eerste ontmoeting kreeg ik van Caro te horen wat ze me allemaal kwalijk nam. Mijn ex-vrouw bleek een compleet verhaal over mij uit de lucht te hebben gegrepen, om te verklaren waarom ik uit hun leven verdwenen was. Ik probeerde mijn kant van het verhaal te doen, maar dat was eigenlijk niet mogelijk. Caro werd er vreselijk emotioneel van, omdat haar moeder, met wie ze een heel hechte band heeft, er zo slecht vanaf kwam. Ik was zo bang dat ik nu ook mijn kleinkinderen zou gaan missen dat ik het erbij heb gelaten. Ik heb haar mijn excuus aangeboden en gezegd dat ik heel graag het contact met haar wil herstellen. Caro is op haar hoede, maar laat me gelukkig wel mijn kleinkinderen bezoeken. En daar geniet ik enorm van. Ik hoop natuurlijk dat Caro zo gaat inzien dat ik niet de man ben die haar moeder haar al die jaren heeft geschetst.”

Lees ook:
Oppasoma? Aan me hoela