Boekentip: Middernachtbibliotheek van Matt Haig

Door Blijtijds.nl

Als leestip voor de zomer delen we een fragment uit het favoriete boek van een boekhandelaar. Alex Timmermans van boekhandel Paard van Troje tipt het boek Middernachtbibliotheek van Matt Haig.

Lees ook:
Boekentip: Een nieuw leven

Middernachtbibliotheek

“Vroeger zat ze in een rockband, studeerde ze aan de universiteit en had ze een aantal zeer goede vrienden. Nu heeft Nora niets meer. Ze heeft de verkeerde keuzes gemaakt en de spijt is overweldigend. Daarom maakt ze op middernacht een einde aan haar leven. Als ze wakker wordt, staat ze voor een groot gebouw. De klok op de gevel geeft 00.00 aan. Het gebouw blijkt een bibliotheek met een uitzonderlijk eigenaardige secretaresse. Zij vertelt Nora over de inhoud van de boeken; ze bevatten alternatieve versies van Nora’s leven. Versies waarin ze de keuzes waar ze het meest spijt van heeft, niet heeft gemaakt. Oneindige boeken betekent oneindige versies, en het is aan Nora – en jou – om ze allemaal te ontdekken.”

Het Boek vol Spijt

Nora zag het nu staan. Het kleine lettertype in reliëf op het
omslag.

Het Boek vol Spijt

Hier staat alles in waar je sinds je geboortedag ooit spijt van hebt gehad,” zei mevrouw Elm en tikte met haar vinger op de omslag. “Je mag het nu openslaan.” Omdat het boek zo zwaar was ging ze in kleermakerszit op de stenen vloer zitten. Ze begon het door te bladeren. Het boek was opgedeeld in chronologische hoofdstukken per levensjaar. 0, 1, 2, 3, tot aan 35. Naarmate het boek vorderde werden de hoofdstukken jaar na jaar langer. […] Ze besefte al snel dat het zowel om kleine dagelijksheden (‘Ik heb spijt dat ik vandaag niet heb getraind’) als om wezenlijke zaken ging (‘Ik heb spijt dat ik mijn vader voor zijn dood niet heb verteld dat ik van hem hield’). Er stonden dingen in waar ze doorlopend spijt van had, die op
meerdere bladzijden terugkwamen. ‘Ik heb spijt dat ik niet bij The Labyrinths ben gebleven, omdat ik mijn broer in de steek heb gelaten.’ ‘Ik heb spijt dat ik niet bij The Labyrinths ben gebleven, omdat ik mezelf in de steek heb gelaten.’ ‘Ik heb spijt dat ik niet meer voor het milieu heb gedaan.’ ‘Ik heb spijt dat ik zoveel tijd aan sociale media heb besteed.’ ‘Ik heb spijt dat ik niet met Izzy naar Australië ben gegaan.’ ‘Ik heb spijt dat ik vroeger niet meer plezier heb gemaakt.’ ‘Ik heb spijt van alle ruzies met mijn vader.’ ‘Ik heb spijt dat ik niet met dieren ben gaan werken.’ ‘Ik heb spijt dat ik in plaats van filosofie geen geologie heb gestudeerd.’ ‘Ik heb spijt dat ik niet heb geleerd gelukkiger te zijn.’ ‘Ik heb spijt dat ik me zo schuldig voel.’ ‘Ik heb spijt dat ik mijn Spaans heb laten versloffen.’ ‘Ik heb spijt dat ik geen
eindexamen in exacte vakken heb gedaan.’ ‘Ik heb spijt dat ik geen gletsjeronderzoeker ben geworden.’ ‘Ik heb spijt dat ik niet ben getrouwd.’ ‘Ik heb spijt dat ik niet naar Cambridge ben gegaan voor een master filosofie.’ ‘Ik heb spijt dat ik te weinig aandacht aan mijn gezondheid heb besteed.’ ‘Ik heb spijt dat ik vaker pianoles geef dan dat ik pianospeel.’ […]
Sommige dingen waren wat halfhartiger dan andere. Eentje veranderde van bijna onzichtbaar in vetgedrukt en weer terug, alsof het aan en uit flitste terwijl ze ernaar keek. Dat was ‘Ik heb spijt dat ik geen kinderen heb’.
“Dat is iets wat er soms wel en soms niet is,” zei mevrouw Elm en het leek opnieuw of ze Nora’s gedachten kon lezen. “Daar zijn er nog een paar van.”
In het langste hoofdstuk aan het eind van het boek, vanaf haar vierendertigste, stonden de nodige Dan-specifieke spijtbetuigingen. Die waren nogal stevig en vetgedrukt, en bleven in haar hoofd rondzingen als een aanhoudend fortissimo-akkoord in een concert van Haydn. ‘Ik heb spijt dat ik gemeen tegen Dan ben geweest.’ ‘Ik heb spijt dat ik het met Dan heb uitgemaakt.’ ‘Ik heb spijt dat ik niet met Dan een pub op het platteland heb.’
Toen ze die bladzijden bekeek moest ze denken aan de man met wie ze bijna was getrouwd.