In veel Nederlandse tv-show wordt aandacht gevraagd voor de afschuwelijke ziekte kanker. Zo weten veel mensen niet dat ex-kankerpatiënten vaak klachten houden. Zoals Dave Peters die angst heeft dat zijn blaaskanker terugkomt.
Uitslag: blaaskanker
“Dit was het dan. Nu ga ik dood.” Dat schoot er door het hoofd van Dave Peters (48) toen hij zijn uitslag hoorde: blaaskanker. Inmiddels is het drie jaar later. Voor nu is de kanker weg, maar de angst, die is er nog. Dave hoort bij de 86 procent van de ex-kankerpatiënten die klachten heeft. Naast angst komt ook onzekerheid, somberheid, vermoeidheid en impact op de relatie voor. Dave is lang het gezicht geweest van campagnes van het KWF hierover. Die is opgezet omdat veel ex-kankerpatiënten met deze klachten blijven rondlopen en om mensen in hun omgeving ervan bewust te maken. “De buitenwereld denkt: de kanker is nu weg, dus dan kun je toch weer feesten en werken? Maar dat is niet het geval”, vertelt Dave. “Eigenlijk begint het pas echt ná kanker. Dan val je in een gat. De behandelingen zijn klaar, de controles worden minder, mensen komen niet meer langs met een bloemetje. Nu moet je het zelf doen. Er zijn niet continu dokters meer om je te begeleiden. Juist toen verergerden de angsten.”
Tumor weggehaald
Dave ontdekte zijn kanker toen hij ineens bloed plaste. “Ik had weleens nierstenen gehad, dus dacht meteen daaraan. Maar toen ik de dokter belde zei hij dat het niet goed was.” In het ziekenhuis laat Dave een echo maken van zijn blaas. Daar zat iets wat weggehaald moest worden, vertelden ze hem. “Het ging allemaal zo snel. Twee weken later werd ik geopereerd en werd de tumor weggehaald. De week daarop bleek dat het kwaadaardige kanker was en moest ik meteen beginnen aan chemo’s.” Dat kwam als een schok voor Dave. Hij dacht helemaal niet aan blaaskanker, omdat dat niet vaak voorkomt bij iemand van zijn leeftijd. “Toevallig lag ik in het ziekenhuis naast een man van in de zeventig die het ook had. Ik vertelde hem dat ik iets in mijn blaas had, maar dat ze nog niet wisten wat. ‘Je hebt vast geen blaaskanker, dat komt vooral voor bij oudere mensen’, zei hij.”
Geen valse hoop
De dokter probeerde hem gerust te stellen: “Je hoeft niet te overlijden.” Dave: “Maar ik kon alleen maar daaraan denken. Toevallig was een neef van mij ook jong aan blaaskanker overleden. Dat bleef maar door mijn hoofd spoken.” Gelukkig sloegen de chemo’s aan. Maar de angst bleef. “Ik moest twee jaar lang om de drie maanden naar het ziekenhuis voor een controle. Maar ze zeggen nooit: je bent genezen. Dat is natuurlijk goed, want zo krijg je geen valse hoop. Maar het hield ook mijn angst in stand. Ik ben heel positief ingesteld, maar nu lukte dat niet. Bij elke controle vreesde ik dat de kanker terug was.”
Campagne van het KWF
Toen Dave meer informatie wilde opzoeken over zijn ziekte, kwam hij terecht op Kanker.nl. Na het aanmaken van een profiel kreeg hij een bericht van het KWF. “Of ik mee wilde doen aan een campagne over de nasleep van kanker. Dat wilde ik wel. Ik merkte zelf hoe zwaar die periode was. Ik wilde mensen informeren die in hetzelfde schuitje zitten, maar ook omstanders, zodat ze zich kunnen inleven in wat iemand na kanker doormaakt. Zelf heb ik vooral last van angst, maar ik ken anderen die vermoeid zijn of spanningen ervaren. De klachten zijn heel uiteenlopend en kunnen soms jaren aanhouden. Meer bewustwording hierover is dus zeker belangrijk.” Voor Dave hielp praten over zijn gevoelens. “Eigenlijk wilde ik mijn naasten daar nooit mee belasten. Maar ik ontdekte dat het voor hen juist fijn is om te weten waarmee ik zit. Zo kunnen ze me beter helpen en rekening met me houden. Tegelijkertijd kon ik ergens heen met mijn emoties.” Hij hoopt dat door de campagne meer ex-kankerpatiënten ergens heengaan met hun klachten. Of dat nu naar de dokter is of naar een dierbare. “Je staat er niet alleen voor. Dat wil ik alle kanker- en ex-kankerpatiënten op het hart drukken.
