Boukje Canaan is afscheidsfotograaf en legt alle speciale momenten rondom het overlijden van een dierbare vast. Aan Blijtijds vertelt ze over haar bijzondere werk.
Afscheidsfotograaf Boukje Canaan vertelt
1. Hoe kwam je op het idee om uitvaarten te gaan vastleggen?
“Tien jaar geleden overleed mijn moeder en ik wilde graag foto’s hebben van haar uitvaart. Ik werkte op dat moment zelf ook al als fotograaf, maar wilde natuurlijk niet werken tijdens mijn moeders uitvaart. Dus vroeg ik een bekende het te doen. Ik kreeg later de foto’s van de geijkte momenten, de kist, de pastoor in de kerk en de sprekers, maar bedacht dat het ook anders kon. Juist de mensen die aanwezig zijn, de emoties, maken het verhaal van een afscheid. Kort daarna besloot ik dat ik mezelf wilde gaan specialiseren in afscheidsfotografie.”
2. Waarom is het belangrijk voor nabestaanden om foto’s te hebben van het afscheid van een dierbare?
“Het kan om verschillende redenen fijn zijn om foto’s van het afscheid te hebben. Soms is er familie in het buitenland, die niet aanwezig kan zijn. Of voor iemand die ziek is. Ik hoor ook vaak dat mensen de uitvaart willen vastleggen voor later voor hun kinderen, omdat ze nu nog te klein zijn. Maar ook voor de nabestaanden zelf kan het heel dierbaar zijn. Er gebeurt zoveel tijdens zo’n dag, ik hoor vaak dat mensen zich bepaalde momenten helemaal niet herinneren. Dan is het fijn om op de foto’s te zien wat er allemaal is gebeurd en wie er allemaal waren.”
3. Wat is het mooiste aan jouw werk?
“Dat ik nabestaanden hun verhaal mag geven. En dat ik word toegelaten in een intieme setting en mensen mag vastleggen tijdens hun meest intieme liefdevolle momenten.”
4. Wat is jouw missie?
“Ik wil een emotioneel gezondere wereld creëren. Een wereld waarin niet krampachtig wordt gedaan over de dood. Ik denk dat het heel belangrijk is dat er over de dood wordt gepraat, het is nu eenmaal onderdeel van het leven.”
5. Welk moment dat je hebt vastgelegd zal je niet snel vergeten?
“Een aantal jaren geleden overleed een jong meisje dat lang ziek was geweest. Het was winter, een koude grijze dag. Precies op het moment dat de ouders voor haar spraken in de kerk, brak een straal zonlicht door. Hetzelfde gebeurde bij het graf. Ik heb er prachtige foto’s van kunnen maken. Later vertelden de ouders mij dat de naam van het meisje, Ylena, zonnestraal betekent. Toeval bestaat niet.”
Boukje Canaan schreef het boek Dat fotografeer je toch niet?!, een handboek fotograferen bij afscheid. Ze hoopt dat het boek gaat bijdragen aan de bekendheid van afscheidsfotografie.
