Nu we tijdens de coronacrisis flink beperkt worden, beseffen we pas hoe verwend we waren. Alles kon. Niks was te gek. Maar of we er op dat moment zo van genoten, dat is de vraag. Het lijkt erop dat ons verlangen alleen maar groeien als er minder kan. Blijven wij mensen niet liever dromen dan dat we doen?
Dromen we liever dan dat we doen?
Nostalgie
Iedereen heeft wel eens door oude foto’s gebladerd met de gedachte: ‘Wat was de tijd van toen toch leuk.’ Alles lijkt nét een stukje mooier of beter in je herinnering. Dit is wat je noemt nostalgie: een geromantiseerde hunkering naar het verleden. Uit onderzoek blijkt dat mensen vaker nostalgische gevoelens hebben wanneer ze droevig zijn. Terugdenken aan het verleden is een manier is om te kunnen ontsnappen aan de hedendaagse, soms grauwe werkelijkheid.
Hier en nu
De moderne mens is het verleerd om te genieten in het moment. We kiezen de weg van de minste weerstand en denken liever terug. Het verleden voelt immers veilig en vertrouwd. En de angst voor het nieuwe en onbekende, de toekomst, houdt ons in de greep. Terwijl we alleen verzekerd zijn van nu. De rest is onzeker. Gebruik je zintuigen, kijk om je heen, voel, ruik proef. Je leeft!
Als ze er niet is
In de liefde werkt dat net zo. Ons verlangen naar iemand wordt groter op het moment dat we iemand missen. Krom toch? Maar heel menselijk! De Dijk schreef er een liedje over:
Wat mis jij het meeste nu het even niet kan? Deel het met ons op Facebook.
